เรื่องราวเสาไม้ที่วัดถ้ำผาแด่นจังหวัดสกลนคร
โดยพระอาจารย์ปกรณ์ กนฺตวีโรได้มองเห็นประโยชน์ของสิ่งแวดล้อมและต้นไม้ลักษณะนี้เพราะวาในอดีตไม้ลักษณะแบบนี้เป็นต้นไม้ที่ขี้ริ้วขี้เหร่ที่ชาวบ้านมีอยู่ตามทุ่งไร่ทุ่งนา คนสมัยก่อนมองไม่เห็นคุณค่าของไม้แบบนี้ส่วนใหญ่จะโดนตัดทิ้งหรือเอาไปเผาทำฝืนทำถ่านดังนั้นทางวัดจึงได้แสวงหาเพื่อเก็บเอามาเป็นเรื่องราวให้คนรุ่นหลังได้ศึกษา
ไม้ทุกต้นในวัดถ้ำผาแด่นไม่ได้ถูกนำมาจากบริเวณโดยรอบของวัดแต่ได้นำมาจากเกือบทุกจังหวัดในภาคอีสาน เพราะว่าในสกลนครมีเพียงไม่กี่ต้นเท่านั้นเอง ไม้เหล่านี้มีความพิเศษของแต่ละต้นที่แม้แต่มนุษย์อย่างเราก็ไม่อาจสร้างไม้ในลักษณะนี้ง่ายๆ จึงเข้ากับคำนิยามว่า “ทองคำเรียกพี่” เพราะไม้ที่มีผิวของลำต้นไม่เรียบเนียนเป็นตะปุ่มตะป่ำนี้ต้องใช้เวลาอาจจะเป็นหลายร้อยปีกว่าจะมีตะปุ่มตะป่ำที่ใหญ่โตแบบนี้ได้
ดังนั้นจึงมีคำเรียกว่าทองคำเรียกพี่ เพราะว่าทองคำอาจจะหาง่ายกว่าไม้ประเภทนี้อีก ดังนั้นวัดถ้ำผาแด่นจึงได้รวบรวมไม้ลักษณะแบบนี้มาเพื่อเก็บรักษาไว้ก่อนที่จะถูกทำลายถูกเผาทิ้งจนหมด
ใกล้ปีใหม่แล้ว หลายคนที่ไปทำงานอยู่ไกลบ้าน ต้องมีความรู…
ความเป็นมาของวัดเมื่อครั้งที่องค์หลวงปู่มั่นพำนัก ณ เสน…
3 ปราสาทหินสุดยิ่งใหญ่ในแดนดินถิ่นอีสาน อาณาจักรขอมเป็น…
สักการสถานพระมารดาแห่งมรณสักขี (วัดสองคอน) เป็นโบสถ์คริ…
วัดพระธาตุเชิงชุมวรวิหาร สร้างขึ้นเมื่อใด ไม่ปรากฏหล…
พระธาตุศรีมงคล พระธาตุคู่เมืองชาว อ.วาริชภูมิ ตั้งอยู่ท…